برای دریافت فایل صوتی اینجا کلیک نمایید.
وقتی حکمیّت امضاء شد، مالک اشتر گفت: من قبول ندارم، من نمیپذیرم – دور از محضر شما- خاک بر سر شما که وا دادید! دنیا و آخرت خود را باختید. «لَستُ عَلَى بَيِّنَةٍ مِن رَبِّي»،[1] من نمیتوانم قیامت جواب بدهم اگر از این روش شما پیروی کنم و بپذیرم. «وَ مِن ضِلَالِ عَدوّي»، این گمراهی آشکار معاویه را دیدید کار خود را انجام دادید؟ من قبول ندارم. به امیر المؤمنین (علیه السّلام) گفتند: «إِنَّ الأَشْتَر لَا يُقِرُّ بِمَا فِي الصَّحيفَة»،[2] نتیجهی مذاکرات را قبول نکرده، هنوز میگوید باید با معاویه میجنگیدید. امیر المؤمنین (علیه السّلام) فرمود: «وَ أَنَا وَ اللَّهِ مَا رَضِيتُ وَ لَا أَحبَبتُ أَن تَرضَوا»، به خدا قسم من هم راضی نبودم، من هم دوست نداشتم شما راضی شوید، من را وادار کردید، بسط ید را از من گرفتید.
پی نوشت ها
[1]– همان، ص 55.
[2]– همان، ص 59.
