زمانی که «خلیفه دوم» می خواست «ابوموسی» را به عراق بفرستد به او گفت:
«تو به سوی مردمی می روی که فضای مساجد را با زمزمه قرائت قرآن پر کرده اند؛ پس آنها را به همان حال واگذار و به احادیث پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم مشغولشان نکن و من در [ثواب] این عمل با تو شریکم».
پ ن: «ابن کثیر» در تایید این خبر می گوید: این ماجرا از «عمر» معروف است.
برگرفته از کتاب «البدایه و النهایه» جزء 11 ص 372
