«زید بن ارقم» می گوید در سفری همراه رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم بودیم، وقتی به محل«غدیـر خـم» رسیدیم ایشـان در روزی که گرم تر از آن ندیده ام دستور توقف داد. سپس فرمود: همانا در نزد شما چیزی را به یادگار می گذارم که بعد از آن هرگز گمراه نشوید! «کتاب خدا» را؛ سپس دست علـی علیه السلام را گرفت و فرمود: ای مردم چه کسـی بر شمـا سزاوارتراست؟ گفتند: خدا و رسولش می دانند.آنگاه فرمود: «هر کس من مولای اویم، علی مولای اوست!»
پ ن: «حاکم نیشابوری» و «ذهبی» سلفی برجسته سند این روایت را صحیح می دانند.
برگرفته از کتاب «المستدرک» جزء 3 ص 613 و 614
